طرح پژوهشگر ایرانی در کنترل روان‌آب سیلاب با شبیه‌ساز باران

به گزارش خبرگزاری صداوسیما، پژوهشگر ایرانی در طرح مطالعاتی خود به دنبال کنترل روان‌آب بود و در همین راستا به به بررسی تاثیر روسازی نفوذپذیر مقاوم در برابر گرفتگی جریان سطحی با استفاده از شبیه‌ساز باران پرداخته است.

مطالعه آزمایشگاهی تأثیر روسازی نفوذپذیر مقاوم در برابر گرفتگی (CRP) بر روان‌آب با استفاده از شبیه‌ساز باران» عنوان رساله دکتری علیرضا رضائی است که با راهنمایی حجت کرمی و حمایت بنیاد ملی علم ایران انجام داده است.

رضایی با مدرک دکتری تخصصی عمران از دانشگاه سمنان درباره این طرح توضیح داد: با گسترش شهرها، آنها در برابر سیل آسیب‌پذیرتر شده‌اند، زیرا سطوح غیر قابل نفوذ، در جذب روان‌آب ناتوان هستند؛ بنابراین احتمال جاری شدن سیل، صرف نظر از ماهیت ملایم یا فاجعه‌بار آن، به‌طور فزاینده‌ای افزایش یافته است. تأثیرات مخرب سیل بر زندگی، تجارت و کل جامعه بر هیچ‌کس پوشیده نیست و در دنیا، سالانه میلیارد‌ها دلار صرف بازسازی خسارت‌های ناشی از سیل می‌شود.

وی افزود: در سال‌های اخیر، به‌طور فزاینده‌ای از روسازی‌های نفوذپذیر به‌عنوان یک سیستم زهکشی پایدار مؤثر برای کاهش سیل سطحی استفاده شده است. بتن نفوذپذیر که به بتن متخلخل نیز معروف است، یکی از انواع معروف روسازی‌های نفوذپذیر است، زیرا توانایی انتقال حجم زیادی از آب از طریق ساختار متخلخل ماده را دارد.

این محقق و پژوهشگر در ادامه بیان کرد: با این حال، ساختار منافذ بتن متخلخل می‌تواند توسط ذرات رسوب مسدود شود و توانایی آن در تخلیه روان‌آب به تدریج کاهش می‌یابد.

وی ادامه داد: در روسازی‌های نفوذناپذیر، در هنگام بارش بخش عظیمی از آب، جذب خاک زیرین نمی‌شود؛ بنابراین آبی که به درون زمین نفوذ نکرده است به صورت روان‌آب جریان می‌یابد. با توجه به توسعه مناطق شهری در سالیان اخیر، نواحی غیر قابل نفوذ در حال افزایش و در نتیجه مناطق مستعد زهکشی روان‌آب به درون زمین در حال کاهش است؛ بنابراین روان‌آب در حال افزایش است و باید به‌نحوی دفع شود.

وی تصریح کرد: بتن متخلخل به صورت بتنی با اسلامپ پایین و تخلخل زیاد، به عنوان یکی از پرکاربردترین راه‌حل‌های رفع مسأله روان‌آب شناخته می‌شود. در سالیان اخیر، استفاده از این بتن با توجه به ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد زیست‌محیطی و اقتصادی در سراسر اروپا و آمریکا به‌شدت گسترش پیدا کرده است.

رضائی تأکید کرد: یکی از نقاط ضعفی که در بتن‌های متخلخل مشهود است، گرفتگی آن پس از چندین سال استفاده است که رفع این مشکل هزینه‌های زیادی در پی دارد. همچنین تخلخل زیاد، به کاهش مقاومت بتن متخلخل منجر می‌شود که استفاده از آن در محل‌هایی با بارگذاری زیاد را غیر ممکن می‌کند.

وی در پایان خاطرنشان کرد: بنابراین ارائه راهکاری که این دو مشکل را برطرف کند، اهمیت بسیار بالایی در مسأله کنترل روان‌آب دارد.